Formula 1'in en iyi yükselişleri

Kimi Raikkonen – 2005 Japonya GP

Kimi Raikkonen, MP4-20 - 2005

Fotoğraf: Dave Dyer

Kimi Raikkonen’in karakterine uymayan ıslak zemindeki gridde 17.liğe sıkışmıştı. Fin sürücü gösterdi ustaca performansın ardından Suzuka’da McLaren renkleriyle son galibiyetini aldı. Hızlı bir çalışmayla ön sıralara yaklaşıp Fernando Alonso ve Michael Schumacher’i takip etmeye başladı. İkinci pite girişinden sonra pisti boş bulup en iyi tur zamanını yapmasıyla birinci olan Giancarlo Fisichella’nın 20 saniyelik farkını son pit stopundan önce 5 saniyeye düşürdü. Çılgınca geçen son kısımlarda, Raikkonen, Renault sürücüsü Fisichella’nın arkasında 3 tur attı. Ama son turun başlangıcında Fisichella’nın pite doğru gitmesiyle ilk turdan son tura kadar sansasyonel bir galibiyet aldı.

Jenson Button - 2011 Kanada GP

Jenson Button ve eşi Jessica Button

Fotoğraf: XPB Images

Listedeki bir başka en sondan en başa sürücüsü de Button. Kendi deyişiyle “her şeyin yanlış gittiği yarış”. Yağmurun Montreal pistini ıslatmasından sonra İngiliz sürücünün umut vermeyen sıralaması hatalarla daha da karışık hale geldi. McLaren’den takım arkadaşı Lewis Hamilton ile onu yarıştan çıkaracak bir çarpışmadan sonra pite girip baştan savma şekilde intermediate lastiğe geçmesi ve güvenlik arabasının arkasında hızlanmasından sonra kendini ilk 12’nin dışında buldu. Talihsizlik Fernando Alonso’yu çarpıp onu yarış dırışı bırakması ve lastiğinin patlayarak pite girmesi şeklinde devam ederken Button yirmi birinciliğe yani sonunculuğa düşmüştü. Pist, Button’un tekrar atağa geçmesiyle alevlendi. Button, 40’ıncı turdan 56’ıncı tura kadar yani güvenlik aracı çıkıp herkesi toplayıncaya kadar dördüncülüğe kadar geldi. Michael Schumacher ve Mark Webber ikincilik için savaşından yararlanan ve ikinciliğe yükselen Button, sonra da Sebastian Vettel’in son turda yaptığı hata ile galibiyete uzandı.

Max Verstappen - 2016 Brezilya GP

Max Verstappen, Red Bull Racing

Fotoğraf: FIA

Bu başarıyı geri dönüş yapan sürücüler kategorisine almak bir grup faktöre göz atıldıktan sonra gerçekleşti: yarıştan çıkan rakipler veya geçilen rakiplerin sayısı, sürüşün ve sonucun etkisi. Tüm pist boyunca adil hareketlerle 12 turda 11 geçiş. Verstappen, iki Mercedes aracından sonra kalan tek podyuma uzanarak F1’in yeni nesil sürücüleri içinde yerini sağlamlaştırdı.

Michael Schumacher – 1995 Belçika GP

Michael Schumacher, Benetton

Fotoğraf: LAT Images

Michael Schumacher’in 1994 İspanya, 1995 Avrupa, 1998 Japonya, 2005 San Marino, 2006 Brezilya ve 2011 Belçika’da yarıştığı efsane yağmurlu hava sürüşlerinden bir başkası 1995 Spa’da gerçekleşti. Alman sürücünün, ıslak zemindeki yeteneklerinin, fırsatçılığının ve savunma ve ataktaki agresifliğinin birleşimini bu yarışta gördük. Kuruyan hava şartlarına yakalandığı sıralama turlarından sonra gridde 16. sırada yerini aldı. Muazzam bir çalışma ve başarılı geçişlerle 5 tur sonra altıncılığa yükseldi. İlk pit stop ve biraz yağmur ile birlikte Schumacher’in kendisini şampiyonluk yarışındaki ana rakibi Damon Hill ile liderlik mücadelesinde buldu. Hill, yağmur lastikleri için pite girdiğinde Schumacher arayı açtı. Ama Les Combes’deki ara İngiliz sürücünün 23’üncü turdan itibaren rakibinin arkasına gelmesiyle kapandı. Kemmel düzlüğünde muhteşem bir kapışma ve tartışmalı savunmadan sonra Williams pilotu Hill yağmur yüzünden tekrar pite girmek zorunda kaldı. Böylelikle avantaj Schumacher avantajı tekrar ele geçirdi. İkinci bir yağmur banyosu sürücüleri tekrar yarış lastiklerini değiştirmek için pite sokunca Schumacher daha az iki pit stopun verdiği avantajla bitiş çizgisini ilk geçti.

Ayrton Senna – 1988 Japonya GP     

Ayrton Senna, McLaren MP4/4

Fotoğraf: LAT Images

Bu geri dönüş hikayesi tamamen kendisinden kaynaklanıyordu. 1988 F1 Dünya Şampiyonluğuna giden Ayrton Senna dramatik bir şekilde pol pozisyonundan 14’üncülüğe düşmüştü. Senna’nın ismini F1 tarihine kazıyacak bir mücadele başladı. Mükemmel McLaren MP4/4’ü limitlerine kadar kullanan Senna, Riccardo Patrese, Thierry Boutsen, Alessandro Nannini ve Michele Alboreto’yu geçip dördüncü turda dördüncülüğe dönmeden iki tur önce altı sıra yükseleceği gruba doğru ilerliyordu. Senna, çiseleyen yağmurunda yardımıyla şahlanmış bir şekilde 14’üncü turda üçüncülüğe yükselirken 19’ucu turda Ivan Capelli’nin de yarış dışı kalmasıyla ikincilik kendisine kaldı. Bu durum Senna ve Alain Prost’u galibiyet ve Dünya Sürücüler Şampiyonası için savaşırken bıraktı.

Jim Clark – 1967 İtalya GP

Jim Clark, Team Lotus 49 Ford, Graham Hill, Team Lotus 49 Ford

Fotoğraf: LAT Images

Jim Clark’ın destansı geri dönüş masalı Monza’da tamamen kazanmayı hak ettiği yarışı kazanamayınca hayal kırıklığıyla bitti. Hızlı Lotus aracında pol pozisyonunda başladığı yarışı 13’üncü turda arka lastiği parçalara ayrılana kadar en önde götürüyordu. Yavaş şekilde pite ilerleyen Clark, en öndekilerden bir tur arkada ve toplamda 1 dakika 40 saniyelik farkla 15.’liğe düşmüştü. Umutlar takım arkadaşı Graham Hill’in rüzgarı sayesinde tükenmedi. O da, tur rekoru kırarak öndekilere yaklaşma temposundaydı. Jack Braham’dan 61. turda baş döndürücü şekilde liderliği tekrar almasıyla 46 turda aradaki farkı kapattı. Ama ikinci facia Clark’ın motorunun Curva Grande’de durmasıyla geldi ve böylece John Surtees yarışı Brabham’ı geçerek kazandı.

Rubens Barrichello – 2000 Almanya GP

Rubens Barrichello, Ferrari

Fotoğraf: LAT Images

Bir başka geri dönüşte sıralama turlarındaki acıdan geldi. Rubens Barrichello’nun aracı sıralama turlarında yağ sızdırınca Ferrari’deki takım arkadaşı Michael Schumacher’in aracını kullanmak zorunda kalmış ve kendisi için düzgün ayarlanmamış araç ile 18. olmuştu.  Yarış için kendi aracına geçen Barrichello iyi bir iş ile en iyi tur sürelerini yaparken Hockenheim pistinde protesto olarak kötü şöhret kazanmış olan bir adamın koşmaya başlaması ve güvenlik aracının girmesine kadar beşinciliği elde etmişti. Grup, Brezilyalı Jarno Trulli’yi Jean Alesi’nin Pedro Diniz ile kazasından sonra ikinci kez giren güvenlik aracına kadar baskı altında tuttu. İki tur sonra başlayan yarışta yağmur yağmaya başlamıştı. Barrichello’nun önündeki herkes lastik değiştirmek için pite girmesine rağmen o, cesur bir şekilde bitiş çizgisine kadar kuru zemin lastikleriyle gidip çılgın F1 galibiyetini kazanmıştı.

Juan Manuel Fangio – 1957 Almanya GP

Juan Manuel Fangio, Maserati 250F

Fotoğraf: LAT Images

Beşinci Dünya Şampiyonluğuna yelken açan 1957 Almanya Grand Prix’i galibiyeti kendi başına yeterince tarihsel bir an ama galibiyetin şekli onu kuvvetli bir şekilde geri dönüş yapılan harika yarışlar listesine sokuyor. Fangio, Ferrari ikilisi Peter Collins ve Mike Hawthorn’u geçerek yarışa pol pozisyonunda başladı. Ama görevin derecesi, en zorlu pistlerden birinde oldukça ender görülen derecedeydi. Arjantinli sürücünün taktığı Pirelli lastikleri Ferrari’nin taktığı Engelbert lastiklerinden daha yüksek orandaydı. Bu da az yakıt ve iki pit stop taktiğini yarışı kazanmak için riskli ama gerçekçi bir strateji haline getiriyordu. 30 saniye farkla 13. turda lider olarak girdiği pitten başarısız bir pit stopla 45 saniye geriden üçüncü olarak çıkıyordu. Ama hiçbir şey Fangio ve Maserati’sinin Nurburgring’deki 22 km’de tur rekorları kırarak devam etmesine benzemiyordu. Önündeki Ferrarilerden tur başına 11 saniye daha hızlı gidip ikisini de geçip emekli olmadan önceki son F1 galibiyetine uçarak uzanmıştı.

John Watson - 1983 Batı Amerika GP

John Watson, McLaren MP4/1E TAG Porsche

Fotoğraf: LAT Images

Kendinden beklenmeyen şekilde oldukça kötü geçen sıralama turlarından 22. olarak başlama hakkı kazanmasıyla Long Beach’e kaderini değiştirmek için çıkacaktı. Pitten trafiğe çıkışın bir gözlemci tarafından kırmızı ışıkla kontrol edilmesinden dolayı sürücüler hiç durmadan yarışmaya bakıyordu. Watson dayanıklı Michelin lastikleriyle, sıra ilk sıralardaki ikili Jacques Laffite ve Ricardo Patrese’ye gelmeden önce 33. turda Niki Lauda’yı geçene kadar onunla oldukça hızlı şekilde ilerliyordu. Watson yarışı Niki Lauda’dan 27 saniye önce bitirirken ondan sonraki tüm sürücülere tur bindirmişti.