Formula 1'i tanıyalım: Testler

Eskiden daha çok içgüdüsel olarak hazırlanan araçlar varken, uzun zamandır araçların hazırlanması ve yarışa hazır hale getirilmesi sürecinde sistematik çalışmalar yürütülüyor.

Yapılan testlerin çoğu görülmüyor. Fabrikada ya da rüzgar tünelinde yapılan testler halka açık olmadığı için bilinmiyor. Araçlar tam olarak toplandıktan sonra pist üstünde, gerçek pilotlarla gerçek testler başlıyor. İlk olarak aracın temel özellikleri kontrol ediliyor. Kağıt üzerinde mükemmel görünen bir çok araç, piste çıktığında kötü olabiliyor. Artık testlerin çoğu, yarış hafta sonunda cuma günkü antrenmanlarda yapılıyor. Araçlar, ilk tanıtıldıkları andan itibaren sürekli olarak hem yapısal hem de ayarlar açısından gelişiyor.

21. yüzyılın ilk birkaç senesinde, Formula 1 test programları hem insan gücü hem de lojistik açısından büyük önem arz ediyordu. Bu yüzden sorumluluğu yarış pilotlarının omuzlarından almak için takımların bu testler için yedek pilotları oluyordu. Taraftarlar için görünmez ve anlamsız olan gelişim mücadelesinde harcamaların sürekli olarak artması ve artık dayanılmaz seviyeye gelmesiyle, sporun yönetim kurulu şaşırtıcı olmayan bir şekilde testlere ciddi kısıtlamalar getirdi.

2008'de bir takım sene içerisinde maksimum 30 bin km test yapabiliyordu. Bu mesafe genel olarak tüm takımların katıldığı toplu test seansında geride bırakılıyordu. FIA'nın onayladığı pistlerde ve genelde Avrupa'da gerçekleşiyordu. Takımların özel olarak yaptıkları testler de bu mesafe içerisinde yer alıyordu.

2009'da ise sezon içi testler yasaklandı ve bir takımın testlerde kat edebileceği mesafe 15 bin km'ye düşürüldü. Böylece takımların yapabilecekleri testler büyük ölçüde şubat ve mart ayındaki sezon öncesi testler oldu.

2014'te testlerde yine değişiklik oldu. Sezon öncesinde 3 defa 4 günlük test yapılırken, sezon içerisinde 4 yarıştan sonra 2 günlük test seansı yapılmasına izin verildi. Ancak 2015'te sezon içerisinde yapılan 2'şer günlük 4 test seansı 2'ye düşürüldü.

2016'da yapılan düzenlemeyle ise sezon öncesindeki test seansı sayısı 3'ten 2'ye düşürüldü.

Pist üstünde yapılan testlerde kısıtlamaya gidilse de bunlar hâlâ büyük önem taşıyor.

Testler konusunda kurallar ne diyor?

Takımlar mevcut araç ya da bir önceki senenin aracı ile çok kısıtlı sayıda test yapabilir.
Testlerde araca oturan pilotların Süper Lisans sahibi olması gerekmez ancak o araçların arkasında yeşil ışık yanar ve onun gerekli lisansa sahip olmadığı belirtilir.
Her takıma bir sene içerisinde 2 reklam çekimi (her biri maksimum 100 km) ve 2 gösteri sürüşü hakkı (15 km) verilir. Bu sürüşlerde araçlarda gösteri lastikleri yer alır.
Testler sadece FIA onaylı pistlerde gerçekleşir. Avrupa dışındaki testler için takımların çoğunluğunun onay vermesi gerekir.
Seans öncesinde takımlar FIA'yı program konusunda bilgilendirmek zorundadır. Böylece gerekli görülürse gözlemci gönderilir.
Her araçta standart, FIA onaylı elektronik kontrol ünitesi (ECU) yer almak zorundadır ve araçlar testlerden önce FIA'nın zorunlu kaza testlerini geçmiş olmalıdır. Yarışlarda olduğu gibi testlerde de araçlarda gerekli kokpit ve güvenlik ekipmanları bulunmak zorundadır. Pilotun pozisyonu, kafa ve kokpit koruması gibi her şey bunlara örnek olarak verilebilir.
1 Şubat ile sezonun ilk yarışından 10 gün öncesine kadar takımların 4 günü geçmeyecek 2 test seansına katılmasına izin verilir. Bu test günlerinden birisi yağmur lastiklerinin test edilmesi için kullanılabilir.
Sezon başladıktan sonra takımların bir yarıştan sonra maksimum 2 kez 2 günlük test yapmasına izin verilir. Bu testler, yarış tamamlandıktan en erken 36 saat sonra başlayabilir.
Sezon içerisinde gerçekleştirilen 4 günlük testin en az 2 gününde genç sürücülere hak verilmek zorundadır. 2 ya da daha az yarışa katılan pilotlar bu kategoride yer alır.
FIA ayrıca, resmi lastik tedarikçisi için 25 test gününü organize etme hakkına sahiptir. Bu testlerde mevcut araçlarla gelecek seneki lastiklerin gelişimi hedeflenir.
Tüm takımlar, yaz arasının gerçekleştiği Temmuz ve Ağustos aylarında 14 gün boyunca fabrikayı kapatmak zorundadır. Bu süreçte rüzgar tüneli ve CFD tesisleri de kullanılamaz.
Rüzgar tüneli testleri de sert bir şekilde kısıtlanmıştır. Rüzgar tünelinde kullanılan modeller maksimum % 60 boyutlarında olmalıdır ve saniyede 50 metre hızla sınırlıdır.
Benzer kısıtlamalar CFD simülasyonu için de geçerlidir.