Formula 1'i tanıyalım: Pist güvenliği

Kaçış alanları pistlerde çok dikkatli bir şekilde hazırlanıyor. Gerçek pist ile duvar ile bariyerler arasındaki bu boşluklar, kontrolden çıkan aracın yavaşlamasını sağlıyor. Son senelerde kaçış alanları çok ciddi ölçüde asfaltlaştırıldı. Böylece pist dışına çıkan pilotların aracı tekrar kontrol altına alabilmesi sağlanıyor. Daha önceden çakıl havuzlar oluyordu ve pist dışına çıkan genellikle yarışı orada bırakıyordu.

Çakıl kaçış alanlarının kontrolden çıkan aracı durdurma etkisi daha yüksek olsa da aracın çakıl havuza saplanması ihtimali yükseliyor. Buna rağmen belli virajlarda çakıl kaçış alanları kullanılmaya devam ediyor. Genellikle 25 cm derinlikte olan bu çakıl havuzlarda kullanılan taşlar genellikle 5 ile 16 mm çapında oluyor. Bu taşlar mümkün olduğu kadar sürtünme direncini azaltacak taşlar oluyor ve genellikle, buzlanmada kullanılan minik taşlar gibi etki gösteriyor.

Çakıl kaçış alanına çıkan araçlar tehlikeli pozisyondaysa ve hâlâ çalışır durumdaysa, yarış görevlilerinin araçları piste doğru itmesine izin veriliyor. Bu uygulama, Michael Schumacher'in 2003 pilotlar şampiyonluğunu kazanmasında yardımcı olmuştu. Schumacher, o sene Nurburgring'de pist dışına çıkmasına rağmen görevliler tarafından piste çıkarıldı ve yarışı 5. sırada tamamladı. Schumacher o seneyi, 2. Kimi Raikkonen'in sadece 2 puan önünde tamamlamıştı.

Kaza anında, olay yerine ilk ulaşanlar kenar görevlileri oluyor. FIA onaylı pistlerde, her 300 metre mesafede bir görevli ve yangın söndürücü olmak zorunda.

Güvenlik önlemleri sadece pistte alınmıyor. Pit alanında da pilotlar hız limitlerine uymak zorundalar. Antrenmanlarda 60 km/sa olan pit alanı hız limiti, yarışta 80 km/sa oluyor. Monaco gibi dar pistlerde bu limit daha da düşürülebiliyor. Antrenmanlarda ve sıralamalarda bu limite uymayanlara para cezası verilirken yarışta genelde pitten geçme ya da zaman cezası veriliyor. Para cezası her bir kilometre aşımı için 100 Euro şeklinde oluyor.